Edebiyat terimi olarak Doğalcılık (Natüralizm): 19. yy sonu ve 20. yy başında etkili olmuştur. Edebiyatta gerçeklik geleneğini daha da ileri götüren doğalcılar, gerçekleri ahlâksal yargılardan, seçici bir bakıştan uzak bir anlatımla ve tam bir bağımlılıkla anlatmayı amaçlar. Doğalcılık, bilimsel belirlenimciliği benimsemesiyle gerçeklikten ayrılır. Doğalcı yazarlar, insanı ahlâksal ve akılsal nitelikleriyle değil, fizyolojik özellikleriyle ele alır. Doğalcı yaklaşıma göre, çevrenin ve kalıtımın ürünü olan bireyler, dıştan gelen toplumsal ve ekonomik baskılar altında ezilir, içten gelen güçlü içgüdüsel dürtülerle davranırlar. Yazgılarını belirleyebilme gücünden yoksun oldukları için yaptıklarından sorumlu değildirler.
Benzer Edebiyat Terimleri:
- İgare
Bir şairin şirinin bir başka şair tarafından benimsenmesi anlamındaki
- Dekanlık
Edebiyatı soysuzlaştırdıkları öne sürülen sanatçı ya da akımlara veril
- Lebdeğmez
İçinde "dudak sessiz harfleri" (yani b, f, m, p, v) diye tanımlanan ha
- Gerçekçilik
19. yüzyılda başlayan, gerçeği ve doğayı değiştirmeden, tüm çirkinlikç
- Analiz
Bir bütünü parçalarına ayırarak detaylı inceleme. Bir edebi eserin ana
- Argo
Kullanılan ortak dilden ayrı olarak aynı meslek veya topluluktaki insa
- Bedî
Sözü, kulağa hoş gelecek ve ruha heyecan verecek şekilde güzelleştirme
- İmgecilik
20. yüzyılın başlarında E.Pount öncülüğünde H. Doolittle ve T. E Hulme
- Gizemcilik
Gerçekliğin kesin bilgisinin duyular ve akıl yoluyla değil, sezgiyle v
- Epifonem
Bir sözlü ya da yazılı eserde anlatılanların hikmetli bir sözle son bu
