Ekonomi, Bankacılık terimi olarak İç Borçlar: Hükümetin ülke sınırları içinde kişi ve kurumlara ulusal para cinsinden borçlanmasıdır. Bu borçlanmanın iktisadi niteliği, satın alma gücünün özel ve kamusal kesimler arasında el değiştirmesidir. İç borçlanmada ülkenin kullanabileceği kaynaklara bir ek söz konusu değildir. Devlet, en yaygın yöntemle halka ve kurumlara sattığı kağıda bağlı bono, tahvil ve kağıda bağlı olmayan yöntemlerle borçlanabilir. İç Borçlanma; kısa-uzun vadeli, teminatlı-teminatsız ve zorunlu-gönüllü olarak üç gruba ayrılabilir.
Benzer Ekonomi, Bankacılık Terimleri:
- Merkezi Kayıt Kuruluşu
Türkiye'de ihraç edilmiş kaydi sermaye piyasası araçları için merkezi
- Merkez Bankası Bağımsızlığı
Kavramsal olarak merkez bankalarının kararlarında dış faktörlerden (ço
- Piyasa Değeri
Menkul kıymetin, piyasada o gün itibariyle geçerli olan vadeye kadar g
- Cari Varlıklar
Satılabilir pay senedi ve tahviller, alacaklar, stoklar, kasa ve öteki
- Teşebbüs Sermayesi
Yeni ve olasılıkla da riski yüksek bir teşebbüse yapılan yatırım.
- Ön Ödemeli Kart
Bir hediye veya seyahat çeki olarak kullanılabilen ve belli bir öncede
- Reel Sektör (Reel Kesim)
Ulusal ekonomide tarım, sanayi ve hizmetler ana sektörlerinde üretici
- Serbest Ticaret
Ülkeler arasındaki ticareti engelleyecek gümrük tarifeleri ve düzenlem
- Teminat
Garanti, güvence. Riskin geri dönüşümünü sağlamak üzere alınan bir tür
- Bütçe Fazlası
1- Devlet gelirlerinin harcamalarından yüksek olması anlamına gelir.
