Iğdır İli
Doğu Anadolu Bölgesi'nde il. Kuzey ve doğuda Ermenistan, güneydoğuda Nahçivan ve İran, güney ve batıda Ağrı, kuzeybatıda Kars illeriyle çevrilidir. İlin güneyinde Karasu-Aras Dağları'nın doğu uzantıları bulunur. Aras Güneyi Dağları denilen ve doğu-batı doğrultusunda uzanan bu dağlar Güney Anadolu kıvrım sistemine bağlıdır.Batıdan doğuya Perli Dağı (2.231 m.), Zor Dağı (Akpınar Tepesi, 3.196 m.), Pamuk Dağı (2.634 m.) ve Türkiye'nin en yüksek dağı olan Ağrı Dağı (5.137 m.) bu dağların en yüksek noktalarıdır. İlin en önemli akarsuyu Bingöl Dağları'ndan kaynaklanan Aras Irmağı'dır. Kuzeyde Kars iliyle sınır çizen Aras, kuzeyden Arpaçay kolunu aldıktan sonra Iğdır Ovası'na girer.Bu ovada Ermenistan sınırını izledikten sonra Nahçivan'la Türkiye arasındaki kısa sınırı oluşturur. Aras Irmağı'nın taşıdığı alüvyonla dolan ve Ağrı Dağı'ndan inen volkanik maddelerin de karıştığı topraklarıyla Iğdır Ovası, en önemli tarımsal üretim alanıdır. İlin güneyindeki dağlık yörede komşu illerdeki gibi sert karasal iklim egemen olmasına karşın Iğdır Ovası'nda bütünüyle farklı, yumuşak bir iklim görülür. Kışlar pek sert geçmediği için ancak sıcak iklimlerde rastlanan pamuk gibi ürünler yetişir. Iğdır'da yıllık sıcaklık ortalaması 11,2°C'dir.Oysa komşu il merkezlerinden Ağrı'da yıllık ortalama 6,1°C, Erzurum'da 6,1°C, Kars'ta 4,2°C'dir. Iğdır'ın yıllık yağış ortalaması şehirde 251,6 mm'dir.Güneydeki dağlık kesimde yağış daha fazladır. İlin asıl ekonomik etkinliği tarıma dayanır. En önemli tarım ürünü şekerpancarıdır. Bunun yanında buğday, arpa gibi tahıllar ve yem bitkileri yetiştirilir. Iğdır Ovası'nda pamuk, çeltik, tahılın yanı sıra karpuz, kavun, üzüm, erik gibi meyveler ve çeşitli sebzeler yetiştirilir. İlin güney kesiminde, yaylalardaysa hayvancılık yapılır. Başta koyun olmak üzere sığır ve kılkeçisi beslenir. Hayvancılık yapanlar, yöre meraları yetişmediği için Ağrı İli'nden de mera kiralarlar. Mandıralarda kaşarpeyniri, yağ ve kaymak elde edilir. Iğdır il merkezi 1950'li yıllara kadar gelişemedi. 1952'de Iğdır Dokuma Tesisi, 1953'te Iğdır Devlet Üretme Çitfliği açıldı. 1950'li yıllarda yapılan devlet yatırımlarıyla yöre, ülke pazarlarıyla bütünleşme olanağına kavuşturuldu. Dokumacılık, tarım aletleri ve oto onarımı ve bakımı gibi alanlarda çalışan bazı küçük üretim birimleri bulunur. 1992'de Nahçivan sınır kapısının açılmasıyla yöre canlılık kazandı.
