Lirik Ve Lirizm
Duyguların coşkun bir dille anlatıldığı şiirlerin genel adı. Bireysel duyguların içten geldiği gibi, coşkulu, etkili bir dille anlatılmasına da lirizm denir. Sıfat olarak "esin dolu, coşkun, içli bir dili bulunan" anlamlarında kullanılan lirik sözü, bu niteliği taşıyan düzyazı ürünlerini de niteler. Aynı genellik lirizm için de söz konusudur. Eski Yunan şairleri, şiirlerini Iyra denilen telli bir sazla söylediklerinden bu şiirlere lirik denilmiştir. Söyleniş biçimine göre de tek sesle söylenenlere monodi liriği, çok sesli söylenenlere koro liriği adı verilmiştir. Daha sonra lirik teriminin anlamı genişleyerek eleji, yergi şiiri ve epigram benzeri şiir türlerini de kapsamıştır. Lirik şiirin bilinen ilk büyük yaratıcısı İ.Ö. 4. yüzyılda yaşadığı sanılan Sappho'dur. Başlangıçta lirik şiirin temel ögesi olan müzik İ.Ö. 3. yüzyılda lirik şiirden ayrıldı, ama Orta Çağ'da şiirle müzik yeniden bütünleşti ve lirik şiir okunmak amacıyla yapılan bestelere dayandırıldı. Rönesans'ı hazırlayan şairlerden Petrarca (1304-1374) lirik şiiri sone, balad, madrigal gibi değişik biçimlerden yararlanarak söyleyiş ve içerik bakımından yeni boyutlara ulaştırdı. Akla karşı duyguyu savunan romantiklerse lirik şiirin en özgün örneklerini verdiler.
