Arkeoloji terimi olarak Manicilik: M.S. III. yüzyılda, İranlı din reformcusu Mani tarafından kurulan dine verilen ad. Zerdüştçülükteki ikincilliği daha da ileri götürerek, bütün maddi ve bedensel olan şeyleri kötü diye niteleyerek reddetmiştir. Bu dine inananlar bir yanda katı bir cinsel oruç uygulayan seçkin zümre ile öte yandan evlenmelerine ve dünyada kanaatkârlıkla yaşamalarına izin verilen sıradan üyelere ayrılıyorlardı. Manicilik M.S. VI. yüzyılda Hıristiyanlık tarafından ezilmiştir.
Benzer Arkeoloji Terimleri:
- Preton
Tapınaklarda bulunan çevresel sütun dizilerine verilen ad.
- Embole
Roma İmparatorluğu'nda Mısır'dan her yıl düzenli olarak yapılan yıllık
- Thermae
Roma İmparatorluğu'nda anıtsal hamamlara verilen ad.
- Tabhane
Misafirhane. Dini yapıların bir bölümü olup, özellikle gezici dervişle
- Dendokronoloji
Bir ağacın yaşını ve içinde yer aldığı ya da kullanıldığı arkeolojik o
- Decuria
Roma'nın krallık döneminde curia'ları oluşturan 10 kişilk gruplara ver
- Kibyra Conventus
Antik dönemde Phrygia Bölgesi kentlerinin bir kısmını da içine alan Ki
- Kyma Reversa (Lesbos Kymatıonu)
Üstteki dışbükey bölümü çıkıntı yapan dalgalı bir korniş. Çoğunlukla k
- Apsis
1- Kiliselerde koronun arkasında bulunan ve camilerdeki mihrap kısmını
- Deformasyon
Biçim bozma. Bir sanat yapıtında betimlenen figürlerin belli yerlerini
