Erzincan İli
Doğu Anadolu Bölgesi'nin Yukarı Fırat bölümünde yer alan il ve bu ilin merkezi olan kent. Kuzeyde Bayburt, Gümüşhane ve Giresun, batıda Sıvas, Malatya, güneyde Tunceli ve doğuda da Erzurum illeriyle sınırlanır. Cumhuriyet döneminde sınırlarında ve ilçelerinin sayısında zaman zaman değişiklikler yapılmıştır. Yer şekillerinin genel yapısını, üzerinde 2.500-3.000 m yükseklikte birçok dorukların bulunduğu ve batıdan doğuya uzanan iki dağ sırasıyla bunlar arasında kalan Karasu Vadisi oluşturur. Bu iki sıradan kuzeyde yer alanı, Kuzey Anadolu Dağları'nın Kelkit oluğunun güneyinde kalan iç sıralarıdır. İl topraklarının güneyinde kalan ikinci sıra daha yüksek, batı-doğu doğrultusu daha belirli olan Munzur (ya da Monzur) Dağları'dır. Nüfus, yerleşme ve tarım bakımından ilin asıl önemli yöresi, ortadaki Karasu Vadisi'dir. İlin ana akarsuyu olan Karasu (bu ırmağa bazen Batı Fırat adı da verilir) Tercan'ın kuzeybatısında, Soğun Boğazı'nda il topraklarına girer ve boğazdan çıktıktan sonra da Tercan Ovası'nı oluşturur. Karasu, orta kesiminde Bağırpaşa ve Mürit Dağları arasında yeniden dar bir boğaza girer. Sansa adı verilen bu boğaz, Tercan Ovası'nı, Karasu'yu bölgedeki en geniş ova olan Erzincan Ovası'na bağlar. Üzeri kalın ve bitek bir alüvyon örtüsüyle kaplı olan Karasu vadi oluğu, kenarlarında kırıklarla çevrelenir. Türkiye'nin başlıca deprem yörelerinden biridir. İl topraklarının hemen bütün suları Karusu Irmağı tarafından toplanır. Ancak Refahiye yöresindeki bir kısım sular, Kelkit'e karışır. Kara ikliminin egemen olduğu Erzincan'da yıllık yağış ortalaması 371 mm.dir. Bitki örtüsü genellikle fazla gelişmemiştir. Çok az bölümünde orman vardır. Refahiye ve Kemah'ta meşe, gürgen, dişbudak, sarıçam bulunur. Geniş bölümü yüksek dağlarla kaplı bir il olması nedeniyle tarım toprakları büyük yer kaplamaz. Böyle olmakla birlikte, ekonomi yine de büyük ölçüde tarım ve hayvancılığa dayanır. Başlıca ürünler şunlardır: Tahıl, baklagiller, endüstri bitkilerinden şekerpancarı ve tütün, patates ve çok çeşitli meyveler (özellikle armut, elma, zerdali ve dut). En çok koyun olmak üzere, büyük ve küçükbaş hayvan sayısı 750 bini geçer. İşletilen yeraltı kaynakları içinde manganez, linyit, demir cevheri ve özellikle krom önemlidir. Çoğu il merkezinde toplanmış olan başlıca endüstri kuruluşları da şunlardır: Sümerbank Bez Fabrikası, şeker, eşya işlemeciliği ve halıcılık. Erzincan kendi adını taşıyan ovanın orta yerinde kurulmuş eski bir kenttir. Kentin tarihi üzerine fazla bilgi yoktur. İ.Ö. bu bölgede Eriza adlı bir kent olduğu belirtilir. Bu dönemlerde Urartuların, Perslerin ve Ermenilerin eline geçen kent, 7. yüzyıldan sonra Arapların, daha sonra da Bizanslıların egemenliği altına girdi. 1071'de Malazgirt Savaşı'yla Türklerin topraklarına katıldı. 13. yüzyılda sık sık saldırıya uğrayan Erzincan, bazı Türk beyliklerinin, sonra Moğolların eline geçti. 1401'de Yıldırım Bayezit tarafından Osmanlı topraklarına katıldı. Ancak bir süre sonra Timur tarafından alındı. 1514'te yeniden Osmanlı İmparatorluğu topraklarına katılan Erzincan'ı 1916'da Çarlık Rusyası işgal etti. Rusya'da 1917'de başlayan Rus Devrimi nedeniyle Ruslar burayı terk ettiler. 26 Şubat 1918'de yeniden Türkiye topraklarına katıldı. Yakın tarihinin en önemli olayı, 26 Aralık 1939'da büyük bir depremle hemen hemen tümüyle yıkılması ve binlerce kişinin yaşamını yitirmesidir. Depremden sonra, o zamanki yerinin kuzeyinde, daha güvenceli bölgede yeniden kurulmuştur.
