Ludwig Van Beethoven Kimdir?
(1770 Bonn-1827 Viyana), Alman besteci. Flaman kökenli müzikçi bir ailenin çocuğudur. İlk müzik bilgilerini babasından edindi; sonra doğduğu kentin tanınmış öğretmenlerinden C. G. Neefe'nin öğrencisi oldu. 13 yaşında prenslik orkestrasına girdi, 15 yaşında sarayın ikinci orgçuluğuna getirildi. 1787 yılında Mozart'tan ders almak için Viyana'ya gönderilen genç sanatçı, annesinin ağır hastalığı nedeniyle Bonn'a dönmek zorunda kaldı. Annesinin ölümünden sonra ailenin bütün işi onun sırtına yüklendi. Babası kendini içkiye vermişti. Ludwig dersler, konserler veriyor, kardeşlerini geçindirmeye uğraşıyordu. 1792'de yeniden Viyana'ya gitti ve yaşamının sonuna dek orada kaldı. 1795'te ilk üç yaylı çalgılar üçlüsü, Haydn'a adanan üç piyano sonatı ve ilk piyano konçertosu yayınlandı. Bu devrimci ve yürekli yapıtlar geniş bir ilgi uyandırdı. 1800 yıllarında kulaklarında beliren bir hastalığa karşın, 1803'ten sonra birbiri ardı sıra büyük yapıtlar verdi. 1814'te "Sekizinci Senfoni"sini yazdığı zaman artık hiç duymuyordu. Bundan sonra bir tek senfoni daha yazabildi. 1822'de sağırlığına aldırmadan bir orkestrayı yönetmek istedi, ama başaramadı. Yalnız kaldıkça piyano çalıyordu. Ölünceye dek sanatını bırakmadı. Çevresinde arkadaşları, sevenleri dört dönüyordu; yine de Beethoven bir başına yaşıyor, kendi dünyasından çıkmıyordu. Doğru ve içten bir insan olduğu kadar da kuşkucuydu. İnsanlara karşı sonsuz sevgisini yalnızca yapıtlarına dökebildi. 1826 sonbaharında sağlık durumu birdenbire kötüledi, aylarca yatakta kaldı. 26 Mart 1827'de öldü. Beethoven'in yapıtları eleştirmenlerce genellikle üç döneme ayrılır. Birinci dönemde hâlâ Haydn ve Mozart'ın etkisi görülür. "Pathetique" piyano sonatı ve "Birinci Senfoni" bu döneme aittir. 1815 yılına uzanan orta dönem yapıtları, kalıplardan kurtulmuş, derin duygu hareketlerinin yankılarını veren yepyeni bir biçimin örnekleridir. Beethoven'in kendi üslubunu bulduğu bu dönemin ürünleri arasında özellikle "Üçüncü Senfoni" (Eroica), "Beşinci Senfoni", "Beşinci Piyano Konçertosu", "Viyolin Konçertosu", "Egmont" uvertürü, "Fidelio" operası ve "Appasionata" piyano sonatı gibi ünlü yapıtları sayılabilir. Son dönem yapıtlarında Beethoven'in üslubunun yine değiştiği ve müziğinin daha yoğun, daha engin bir nitelik kazandığı görülür. "Dokuzuncu Senfoni" (Korolu Senfoni), "Missa Solemnis", "Hammerklavier" piyano sonatı ve yaylı çalgılar dörtlüleri, bu dönemin başlıca yapıtlarıdır. Fransız Devrimi'nin ateşli bir savunucusu olan Beethoven, bazı büyük yapıtlarında "özgürlük, eşitlik ve kardeşlik" ülkülerini işledi. Başlangıçta halkların özgürlüğü için savaştığına inandığı I. Napoléon'a adadığı "Eroica" senfonisinden imparatorun adını sildi. 19. yüzyıl müziği üzerinde çok büyük ve derin etkileri oldu.
