Sait Faik Abasıyanık Kimdir?
Sait Faik ABASIYANIK
(1906 Adapazarı - 1954 İstanbul), öykü yazarı. Adapazarı Belediye Başkanlığı görevinde bulunan Mehmet Faik Bey'in oğludur. İlköğrenimini Adapazarı Rehberi Terakki Mektebi'nde tamamladı. Kurtuluş Savaşı sona erince ailesinin İstanbul'a yerleşmesi üzerine İstanbul Erkek Lisesi'ne devam etti. 10. sınıfa kadar bu lisede okuduktan sonra ortaöğrenimini Bursa Lisesi'nnde tamamladı (1928). İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'ndeki öğrenimini yarım bırakarak Fransa'ya gitti (1930). Fransızca öğrenmek amacıyla Grenoble'de Champollion Lisesi'nde okudu. Dönüşünde (1933) babasının isteğiyle ticarete atıldıysa da yürütemedi. Bir süre Halıcıoğlu Ermeni Yetim Mektebi'nde Türkçe grup dersleri okuttu. Haber gazetesinde adliye muhabiri olarak çalışması da bir ay sürdü (Mayıs 1924). İlk öykülerini, Bursa Lisesi'nde öğrenciyken yazdığını bir konuşmasında anlatmıştır. 1926-28 yıllarında kaleme alınan bu öykülerden "İpekli Mendil" (Varlık, 15 Nisan 1934), "Zemberek" (Varlık, 29 Ekim 1935) yıllarca sonra basıldı. "Uçurtma" (Milliyet gazetesi, sanat sayfası, 9 Aralık 1929), yayımlanan ilk öyküsüdür. Sait Faik daha ilk öykülerinde ayrı bir kişilik, yeni bir ses ortaya koymuştur. Genellikle çevre ilişkilerinin ağır bastığı bu öykülerde geleneksel kuruluşlara sığmayan bir anlatım zenginliği görülür. Kişilerini işlerken gerçeğin kalın çizgilerine kapılmaz; yorum yapar. Öykülerinde, gözlemci bir gerçeklikten çok, bir hümanizmanın beslediği duyarlıklar sezilir. Bu nedenle, sonraki kitaplarında bireysel gibi görünen öykülerinde de insana özgü değerleri özümleme olanakları yarattığından, bireyde toplumu yansıtma özelliği kazanır. Kentin gürültüsü, kenar mahalle, fabrikalar, Yüksekkaldırım, iyileri, kötüleri, balıkçısı, gazetecisi, sanatçısı ile bütün toplum bu kendine özgü sesin insanca yankılarıyla dolar, taşar. Toplumdaki çelişkiler karşısında başkaldırma ve öfke; kaçma ve yeniklik duyguları gibi çelişik durumlar alır. 1953'te Amerika'daki Mark Twain Cemiyeti'ne üye seçilen Sait Faik, yeni öykümüzün ve düzyazımızın en büyük kurucularından sayılmaktadır. Yapıtları: "Semaver" (öyküler, 1936), "Sarnıç" (öyküler, 1939), "Şahmerdan" (öyküler, 1940), "Medar-ı Maişet Motoru" (roman, 1944, 2. baskı "Birtakım İnsanlar" adıyla, 1952), "Lüzumsuz Adam" (öyküler, 1948), "Mahalle Kahvesi" (öyküler, 1950), "Havada Bulut" (öyküler, 1951), "Kumpanya" (öyküler, 1951), "Havuz Başı" (öyküler, 1952), "Son Kuşlar" (öyküler, 1952), "Kayıp Aranıyor" (roman, 1953), "Şimdi Sevişme Vakti" (şiirler, 1953), "Alemdağ'da Var bir Yılan" (öyküler, 1954), "Az Şekerli" (öyküler, 1954), "Tüneldeki Çocuk" (1956), "Mahkeme Kapısı" (1956).
