Edebiyat terimi olarak İbda: Yaşanılan dönemin sanat anlayışı içinde olağanüstü bir eser yaratma. Örneğin Fuzûlî'nin Leyla vü Mecnun'u, Şeyh Galib'in Hüsn-ü Aşkı birer ibda kabul edilir. İbda eser verebilenlere mübdi, ibdakâr, eserleri de bedia olarak adlandırılır.
Yazma Eser (Hat-Tezhip-Ebru-Cilt-Minyatür) terimi olarak İbda: Kreasyon. Sanatın her devirde ve her yüzyıla ait bütün ayrıntılarını bildikten sonra, şimdiye kadar yapılmamış, yeni bir çığır açma; yeni, ayrı ve bir esasa bağlanmış üstün örnekler.
Kur'an-ı Kerim terimi olarak İbda: Yaratma, yoktan var etme.
Benzer Kur'an-ı Kerim Terimleri:
- Gıpta İmrenme, özenme, beğenme, hoşlanma. Kişinin başkasının elindeki nimeti
- İbda Yaratma, yoktan var etme.
- Ergenlik Çağı Cinsel organların fizyolojik gelişmesiyle başlayan, buluğa ermişlikle
- Edebi Edebiyatla ilgili, edebiyata ilişkin, yazınsal.
- Karakteristik Bir kimse veya nesneye özgü olan (ayırıcı nitelik), tipik.
- İçtihat Çaba gösterme, bir işi yapmak işin olanca gayreti harcama, güç ve imkâ
- Öğüt Bir kimseye yapması veya yapmaması gereken şeyler için söylenen söz, n
- Riya Gösteriş, iki yüzlülük, sahtekârlık, özü sözü bir olmama. İnsanlar ara
- Mahreç Harflerin çıkış yerleri demektir. Harflerin çıkış yerleri, boğaz, dil
- Ezeli Başlangıcı olmayan, öncesinde yokluk olmayan. Hiç evveli olmayan varlı