Diş
Ağızda, besinleri kesip koparmaya ve öğütmeye yarayan organ. Normal olarak, olgun bir insanda, her iki çenede 16'şardan 32 adet bulunur. Görev ve yapılarına göre adlandırılırlar. Önden ilk iki diş kesici, üçüncü diş köpekdişi, dördüncü ve beşinci küçük azı dişleri, 6, 7 ve 8. ise büyük azı dişleri adını alır. Kesici dişler kesici kenarlarıyla besinleri kesmeye, sivri uçlu köpekdişleri parçalamaya, üstü geniş azılarsa öğütmeye yarar. Dişin etten dışardaki kısmına kron, çeneye gömülü kısmına kök, bunların birleştiği yereyse diş boynu denir. Genellikle kesici dişler, köpekdişleri ve birinci küçük azılarda tek; ikinci küçük azılarda iki; üstçene azı dişlerindeyse üç kök vardır. Kökler, çene içinde alveol denen boşluklara yerleşmiştir. Alveollerin kemik duvarlarındaki küçük delikler dişin beslenmesine yarar. Dentin denen ana diş kitlesi; kronda mine, kökteyse sement denen bir tabakayla kaplıdır. Mine, vücudun en sert dokusudur. Dentin tabakası odontoplast denen özel hücrelerden yapılmıştır. Yaşlandıkça şeffaflaşır. Ortasında pulpa denen dişözü bulunur. Görevi odontoplast oluşturmaktır. Kan damarları ve sinir lifleri de pulpada yer alır. İki yaşa kadar yirmi dolayında çıkan süt dişleri zamanla dökülür, yerine kalıcı dişler çıkmaya başlar. İlk çıkan kılıcı dişler azı dişleridir. En son çıkan, arkadaki en küçük azı dişine akıl dişi veya yirmi yaş dişi adı verilir.
