Düyun-U Umumiye İdaresi
Osmanlı İmparatorluğu'nun borçlarını tasfiye için kurulan uluslararası kuruluş. 1854 yılında başlayan borçlanma süreci içinde Osmanlı Devleti 1874 yılına kadar 5.297.676.500 frank itibari borç altına girmişti. Bu itibari borca karşılık Osmanlı hazinesine giren gerçek miktar 3.018.884.714 frank, bu borçların yıllık taksit ve itfa bedeli ise 299.068.487 franktı. 6 Ekim 1875 tarihinde yayınlanan bir kararnameyle Osmanlı Devleti bu borç taksidinin ancak yarısını nakit olarak, yarısını da % 5 faizli bonoyla ödeyeceğini ilân etti. Bu kararnameyle Avrupa kamuoyu bütünüyle Osmanlı Devleti aleyhine döndü. Bu malî bunalım çözümlenmeden, 1877/1878 Osmanlı-Çarlık Rusyası savaşı çıktı. Osmanlı orduları ağır yenilgilere uğradı. Önce Ayastafanos, sonra da Berlin antlaşmaları imzalandı. Berlin Antlaşması gereğince Osmanlı Devleti, Çarlık Rusyası'na 802.500.000 frank savaş tazminatı ödemeye zorunlu tutuldu. Bu para yıllık 350.000 liralık taksitler hâlinde ödenecekti. Bir yandan Avrupa'ya olan ağır borç, öte yandan ağır savaş tazminatı ve bu savaşın getirdiği ağır kayıplar karşısında Osmanlı Devleti kelimenin tam anlamıyla iflasın eşiğine geldi. 28 Muharrem 1299 (20 Aralık 1881) tarihinde yeni bir kararname yayınlandı. Bu kararname gereğince alacaklılar, alacaklarının % 44'ünden vazgeçtiler, buna karşılık Osmanlı Devleti tuz, damga resmi, içki, ipek ve balık avı vergilerinin, doğrudan alacaklıların temsilcilerinden meydana gelen uluslararası bir kuruluş aracılığıyla (Düyûn-ı Umûmiye-i Osmaniye Meclis-i İdaresi) toplanmasını kabul etti. Bu kuruluş yedi üyeli bir meclis tarafından (İngiltere, Hollanda, Fransa, İtalya, Almanya, Osmanlı Devleti ve öteki alacaklıların birer temsilcisi) yönetilecekti. Meclis başkanlığı sırayla İngiltere ve Fransa temsilcileri tarafından yürütülecekti. İdarenin merkezi İstanbul'daydı (Bugünkü İstanbul Erkek Lisesi binası). Düyunı Umumiye İdaresi, devlet içinde devlet olarak, varlığını Osmanlı Devleti'nin sonuna kadar sürdürdü. Borçların ödenmesi Lozan Antlaşması'nda yeni bir biçim aldı. Ancak Türkiye Cumhuriyeti bu borçları 1954 yılına kadar ödemeyi sürdürdü.
